zlecić

zlecić
глаг.
• поручить
* * *
zlec|ić
\zlecićę, \zlecićony сов. поручить; приказать;

\zlecić wykonanie czego поручить выполнить что (выполнение чего); prace \zlecićone работы по трудовому соглашению; подрядные работы

+ polecić

* * *
zlecę, zlecony сов.
поручи́ть; приказа́ть

zlecić wykonanie — czego поручи́ть вы́полнить что (выполне́ние чего)

prace zlecone — рабо́ты по трудово́му соглаше́нию; подря́дные рабо́ты

Syn:

Słownik polsko-rosyjski. 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Смотреть что такое "zlecić" в других словарях:

  • zlecić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zlecać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zlecić — → zlecać …   Słownik języka polskiego

  • powierzyć — dk VIb, powierzyćrzę, powierzyćrzysz, powierzyćwierz, powierzyćrzył, powierzyćrzony powierzać ndk I, powierzyćam, powierzyćasz, powierzyćają, powierzyćaj, powierzyćał, powierzyćany 1. «zlecić coś komuś do wykonania, zlecić jakąś funkcję; poddać… …   Słownik języka polskiego

  • zlecać — ndk I, zlecaćam, zlecaćasz, zlecaćają, zlecaćaj, zlecaćał, zlecaćany zlecić dk VIa, zlecaćcę, zlecaćcisz, zleć, zlecaćcił, zlecaćcony «nakładać na kogoś obowiązek zrobienia czegoś, polecać; powierzać komuś wykonanie jakiejś pracy» Zlecić komuś… …   Słownik języka polskiego

  • zlecać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zlecaćam, zlecaća, zlecaćają, zlecaćany {{/stl 8}}– zlecić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zlecaćcę, zlecaćci, zleć, zlecaćcony {{/stl 8}}{{stl 7}} polecać, nakazywać komuś wykonanie, zrobienie, załatwienie czegoś; …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • misja — ż I, DCMs. misjasji; lm D. misjasji (misjasyj) 1. «odpowiedzialne zadanie do spełnienia, ważne zlecenie do wykonania; posłannictwo» Misja kulturalna, naukowa, społeczna. Misja utworzenia nowego rządu. Pełnić, przyjąć, sprawować jakąś misję.… …   Słownik języka polskiego

  • obciążyć — dk VIb, obciążyćżę, obciążyćżysz, obciążyćciąż, obciążyćżył, obciążyćżony obciążać ndk I, obciążyćam, obciążyćasz, obciążyćają, obciążyćaj, obciążyćał, obciążyćany 1. «włożyć na kogoś, na coś lub w coś jakiś ciężar, obładować czymś ciężkim,… …   Słownik języka polskiego

  • obstalować — dk IV, obstalowaćluję, obstalowaćlujesz, obstalowaćluj, obstalowaćował, obstalowaćowany obstalowywać ndk VIIIa, obstalowaćowuję, obstalowaćowujesz, obstalowaćowuj, obstalowaćywał, obstalowaćywany «zlecić wykonanie czegoś, zamówić coś, zwykle u… …   Słownik języka polskiego

  • podkomendny — podkomendnyni «pozostający pod czyjąś komendą, dowództwem, zwierzchnictwem» Podkomendni oficerowie. podkomendny w użyciu rzecz. «wojskowy pozostający pod czyimś dowództwem» Rozkazać, zlecić coś podkomendnym …   Słownik języka polskiego

  • polecać — ndk I, polecaćam, polecaćasz, polecaćają, polecaćaj, polecaćał, polecaćany polecić dk VIa, polecaćcę, polecaćcisz, polecaćleć, polecaćcił, polecaćcony 1. zwykle dk «włożyć na kogoś obowiązek zrobienia czegoś; kazać, zlecić» Polecił wezwać… …   Słownik języka polskiego

  • przykazać — dk IX, przykazaćkażę, przykazaćkażesz, przykazaćkaż, przykazaćał, przykazaćany przykazywać ndk VIIIa, przykazaćzuję, przykazaćzujesz, przykazaćzuj, przykazaćywał, przykazaćywany, pot. «wydać rozkaz, polecenie, surowo nakazać, zlecić coś»… …   Słownik języka polskiego


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»